Na afloop sta ik in het Supportershome geregeld te praten met supporters. Biertje erbij, heel relaxed allemaal. Wij hebben allemaal dezelfde liefde, de club FC Groningen. “Moi John, hoe is het?”, iemand sprak mij aan. Voor mij een bekend gezicht, maar de naam was me ontschoten. Is ook niet belangrijk, namen. Je ziet hem vaak in het stadion en in het Home. Hij, net zoals ik, een fanatiek supporter van de club.
Het was geen beste wedstrijd geweest tegen PSV. Uitgebreid gingen wij in op de wedstrijd. Alles kwam voorbij: de technische staf, spelers, het spel, wie en wat er ingekocht werd en wat er nog nodig was om de club weer op dat niveau te krijgen van pak hem beet drie a vier jaar terug. Zonder schelden, maar wel met emoties.
Deze supporter kwam uit Cuijk, een plaats om en nabij Nijmegen. Hij liet trots zien, het lidmaatschap van de Z-side, de Supportersvereniging en zijn clubcard. Elke week moet hij 200 km heen en 200 km terugreizen om de club te zien. Opgegroeid in de Oosterparkwijk, een roots, die dan al direct zegt ‘die club hoort bij mij en is van mij’.
Kosten noch moeite worden gespaard om aanwezig te kunnen zijn. Tel maar op: 80,00 euro benzinegeld, kosten van je seizoenkaart, beetje eten en drinken, ja dan zit je al gauw ruim boven de 100,00 euro per week wat je kwijt bent. Ja, per week, want ook hij gaat soms met uitwedstrijden mee. Met soms opstapplaatsen elders in het land, dus eerst 100 km naar het noorden rijden, opstappen, dan naar de uitwedstrijd, weer terugrijden met de bus, naar de opstapplaats en vervolgens weer zuidwaarts naar zijn woonplaats.
Een jongeman, voor mij in ieder geval, getrouwd met een fantastische vrouw en getrouwd met een groen-wit hart, want zo kan je dat wel stellen. Hij zei: “Ik woon net in de hoek van Eindhoven en Nijmegen, waar vrienden van mij naar NEC en PSV gaan. Maar ik blijf mijn club trouw en zit geregeld met mijn groen-witte sjaal in het café daar. Maakt mij niet uit”. En zijn vrienden respecteren dat ook.
Ik vroeg hem: “Ben je toen ook mee geweest naar Florence ? “ Nee, zei hij, dat was qua kosten onverantwoord.” En dat snap ik, het is niet allemaal zo simpel voor iedereen, om dat neer te leggen wat gevraagd wordt. Hij zei: “Zo, ik ga nu even wat eten bij mijn oma hier in de buurt en ga dan weer huiswaarts naar Cuijk.” Ja, en dan ga je weer in de auto zitten na die wedstrijd tegen PSV, even tankend onderweg en balend van de nederlaag, maar ik weet het zeker, over twee weken is hij er weer.
Dit verdient respect en ik weet zeker dat hij volgende keer meegaat naar Florence, al zal ik daar zelf voor moeten zorgen. Voor deze mensen doe ik graag een stap harder. Een groen en wit hart en trouw tot op het bot.
John Schurer
Voorzitter Supportersvereniging FC Groningen