Het jaar 2023 zit er voetballend gezien op. In mijn ogen het meest turbulente en slechtste jaar in de geschiedenis van FC Groningen. Met tragisch dieptepunt de degradatie in mei. Aan het eind van zo’n jaar kijk je vaak even terug. Ik weet eigenlijk niet waar ik dan beginnen moet, want wat is er veel gebeurd. Daarom heb ik maar eens teruggekeken wat mijn eerste column dit jaar was. Zomaar wat schuin gedrukte passages uit de column van 9 januari dit jaar.
‘Een andere doelstelling van Fledderus was dat FC Groningen de meeste fitte ploeg in de eredivisie zou zijn. Op bezoek bij Excelsior hadden we zes blessures en leek het in de tweede helft of de thuisploeg een stuk fitter was. Ik ken de cijfers niet, maar ik vraag me of hoe fit we zijn in tegenstelling tot andere clubs.’
Later bleek dat het elftal totaal niet fit was en het ongeveer tachtig minuten vol kon houden. Dit seizoen gaan ze wél als de brandweer. Je ziet een ploeg die vol druk zet en dat ook volhoudt. Tegen Jong Utrecht bogen ze mede daarom de achterstand om. Ook nu ken ik de precieze cijfers niet, maar zo lamlendig als het vorig seizoen leek, zoveel energie straalt het elftal nu uit.
‘Twee jaar geleden moest er ingegrepen worden in de jeugdopleiding. Daar werd niet goed gecommuniceerd en was veel onvrede volgens Fledderus. Nu zijn we juist afhankelijk van die jeugdopleiding. Anders was er gisteren niet eens een complete selectie geweest. Zo slecht was die dus niet als ik naar de prestaties van Valente, Blokzijl en Van Bergen kijk.’
Als iets afgelopen jaar bevestigd is, is het wel dat de jeugdopleiding van FC Groningen de reddingsboei van de club is. Er moesten veel mensen weg, maar die kunnen niet allemaal slecht hebben gepresteerd als nu je halve elftal uit eigen jeugd bestaat. Daar is jarenlang aan gewerkt. En het zegt ook veel dat deze jongens beter zijn dan veel aankopen die in de winterstop mogen vertrekken. Aankopen zullen altijd beter moeten zijn dan je eigen jeugd. Het kan niet meer zo zijn dat je een Yahya Kalley haalt terwijl je een Bjorn Meijer in huis hebt.
‘Ook zouden er 2 à 3 versterkingen komen. Daar is al twee maanden de tijd voor geweest en het blijft angstvallig stil. Men wil geen paniekaankopen doen. Dat snap ik. Maar niks doen is pokeren met de club. De druk ligt nu niet bij de staf of selectie, maar bij de technisch directeur. Dit is zijn selectie en die is niet goed genoeg. Geen gezeur meer over negatieve media en supporters, in de spiegel kijken en de beloftes waarmaken.’
Hoe dit is afgelopen weten we allemaal. Er is gepokerd en verloren. Maar wat we vorig jaar riepen geldt nu ook: er moeten spelers weg. Spelers die overbodig zijn en geen deel uitmaken van de basis en ook niet regelmatig invallen. Maar als je echt ambitie hebt om te promoveren, moet je ook nee zeggen tegen de interesse in dragende spelers. Moet je je gericht op één of twee plekken versterken. Met spelers die het verschil kunnen maken. In de afgelopen winters zijn spelers als Matuta, Bogarde, Manu, Bech Sorensen en Chalus gehaald. Dat heeft geen zin.
‘… en een dragende speler die langere tijd uitgeschakeld is (Laros Duarte).’
Wat hebben we die gemist tijdens zijn blessure. De laatste weken wordt hij fitter en fitter en druipt de klasse ervan af. Met hem ga je echt voetballen. Heeft met zijn vrije trap een dodelijk wapen. Met al zijn bescheidenheid neemt hij de jonge honden om hem heen bij de hand. Er zal interesse voor hem komen. Houd je poot stijf. We zijn hem in januari waarschijnlijk een tijdje kwijt vanwege de Afrika Cup, maar hebben hem de rest van het seizoen elke wedstrijd nodig. Een gelijkwaardige vervanger is niet te halen. Het verschil tussen promoveren of saneren kan weleens Laros Duarte heten.
John de Jonge
Voorzitter SV FC Groningen