Voorzitter John Schurer blikt wekelijks terug op actuele gebeurtenissen in de voetbalwereld en in supportersland. Deze keer beschouwt John de gebeurtenissen tijdens het WK in Zuid-Afrika.
Nederland doet het qua puntenaantal maximaal op het moment als ik dit schrijf. Als eerste geplaatst voor de achtste finales. Het voetbal houdt niet over, maar we moeten, zeggen de zogenaamde kenners, kijken naar het resultaat. Opeens is het Duitse model in voorgaande jaren het grote voorbeeld. Mochten we onverhoopt uitgeschakeld worden, dan komt het Duitse voorbeeld natuurlijk niet meer van pas. Dan was het slecht, tempoloos en onverzorgd voetbal. Yolanthe en Wesley aan de cafétafel bij “De Snor” zijn de blikvangers. Bij de NOS Studio Sportzomer kan men oeverloos wauwelen (anderhalf uur) over systemen, tactisch geleuter, onderbouwd met vaak een nietszeggend filmpje. In de vooravond zien we Hugo Borst wauwelen over zijn zogenaamde Big Five. Hoe val ik het beste op, zeg ik maar. Saai, oersaai allemaal.
Tot, ja, tot de Fransen de handdoek in de ring gooien. De heren zijn het niet eens met hun trainer. Dat wisten ze al twee jaar eerder, maar het komt er nu uit. Alle spelers kregen spontaan last van opvliegers. Anelka, grootverdiener bij Chelsea, kan zijn hormonen niet meer in bedwang houden en roept in de rust zijn trainer verwensingen toe waar de honden geen brood van lusten. De Franse bond stuurt hem naar huis, de voorzitter van diezelfde bond treedt af en de spelers van het Franse elftal helemaal in de war. Domenech, de trainer, moest een kinderlijke verklaring voorlezen. De hulptrainer maakte ruzie met de aanvoerder op het trainingveld en de spelers weigerden te trainen. Sterker, er waren er bij die niet wilden voetballen. Ze steunden hun maat, de weggestuurde Anelka.
Op andere zenders zag je ook de andere kant van Zuid-Afrika, wel gerelateerd aan het WK-voetbal. De armoede, het opschonen van wijken (deporteren van mensen) om het stadion heen, de aanpassingen van de wetten in opdracht van de FIFA en de kanslozen die elke dag vechten voor een stukkie brood. Nou wil ik niet de moraalridder uithangen, maar de tegenstellingen zijn enorm groot. Uitgestrekte ommuurde wijken, waar de blanken relatief veilig wonen in grote weelde. Kortom, dit land is er nog lang niet en de oplossingen zullen zeker nog twee generaties duren, voordat men daar ook het licht ziet.
Anelka zag ik op het vliegveld in Londen aankomen. Zonnebril op, muts over het hoofd omgeven door hordes geile journalisten. Rene van der Gijp had daar een keurige opmerking over. Hij zei: “Het eerste wat hij doet als die thuiskomt, is zijn brievenbus leeghalen om zijn bankafschriften na te kijken.” En zo komt het ook over. Ze leven nu in een wereld waar het nog veel armoediger is dan in Zuid-Afrika. Zowel Anelka als vele van zijn maten zijn vergeten wat hun geboortegrond werkelijk is. Dan ben je wel heel erg arm. Dan voeg je niks toe, sterker, je loopt een ander alleen maar in de weg. Dan maar het gewauwel over Yolanthe en Wesley.
John Schurer,
Voorzitter Supportersvereniging FC Groningen