Kiezen voor de gemakkelijkste weg

Ik heb eens een baas gehad, een manager, die zichzelf een plaats toedichtte in de categorie wereldwonder. Je kent ze wel, iemand die aan de knoppen zit (de Cup-a-Soup-reclame), kijkend naar lichtjes die knipperen en zodra er een lichtje uit is, hoppa, op die knop drukt, waardoor de medewerker vanuit zijn stoel tegen het plafond vliegt. Deze medewerker was gelijk uitgerangeerd. Met een big smile settelde de manager zich weer achterover in zijn stoel, wachtend op het volgende slachtoffer.

Elke week was er werkoverleg met de hele afdeling van 25 hardwerkende mensen. Deze afdeling had elk jaar een teamdag, gewoon ’s morgens intern over het werk hebben en ’s middags werd er wat leuks gedaan. Maar de manager zei op dat overleg, dat wij dat niet verdiend hadden. Want er waren twee mensen (namen wilde hij niet noemen) die de kont wat tegen de kribbe gooiden, dus het hele team moest het dan maar ontgelden. Kortom: het jaarlijkse uitje ging niet door, omdat de manager problemen had met die twee mensen. In plaats van die twee mensen aan te spreken, loste hij het zo op vanaf zijn hoge zetel. Het was voor hem de gemakkelijkste weg.

Supporters bij een voetbalclub willen zich uiten. Ze willen zich laten gelden, laten blijken dat de club alles voor hen is. Dat gaat gepaard met gezang, emotionele uitingen en spandoeken. Gewoon sfeer maken. Het hoort erbij. Nu speelt er bij een club (niet FC Groningen) het volgende probleem. Bij een uitwedstrijd hebben een paar supporters zich verscholen achter een spandoek, om daar dingen te doen die gewoon niet kunnen. Je moet het zo ongeveer zien: er staan tweehonderd uit-supporters en van die tweehonderd zijn er vijf die niet in de pas lopen. De club reageert door de komende tijd alle spandoeken in het stadion te verbieden, omdat ze niet achter die spandoeken kunnen kijken wat daar gebeurt. In plaats van die vijf rechtstreeks aan te spreken, lost de voetbalclub het zo op vanuit een hoge zetel. De gemakkelijkste weg.

Als je een groep dupeert, doordat een enkeling uit de pas loopt, roep je de moeilijkheden over je af. Dan blijkt er totaal geen waardering voor de groep, er straalt besluiteloosheid uit en men loopt voor een relatief klein probleem weg. Een klein probleem, dat steeds groter wordt.

Ik wil sfeer tijdens de wedstrijd FC Groningen-sc Heerenveen en sc Heerenveen-FC Groningen, ik wil dat de spandoeken over en weer over het publiek rollen, ik wil emoties zien, tekeningen waar je vandaan komt, voor wie je staat, wie je bent. Spelersportretten moeten vanaf de tweede ring de tribunes af knallen van beide partijen en je wilt elkaar laten zien dat je voor je club staat. Dat is voor mij de kern. Als die vijf probleemgevallen rechtstreeks aangesproken worden, is het probleem over en zien wij het lopende seizoen twee wedstrijden, waar weken voor en na die tijd weer over gesproken wordt.

Trouwens, die manager werkt niet meer bij ons. Hij kreeg een burn-out en is nu als vrijwilliger aan het werk bij een verzorgingstehuis, waar hij medicijnen rond deelt. Zijn eigen medicijnen liggen altijd boven op de kar.

John Schurer,
Voorzitter Supportersvereniging FC Groningen