In 2009 werd ik benaderd of ik zin had om voorzitter te worden van de Supportersvereniging FC Groningen. Na hierover nagedacht te hebben en een intensief intern onderzoek te hebben gehouden stapte ik in voor drie jaar, want dat is de consequentie. Uiteindelijk zijn het acht jaren geworden. Het is een baan erbij. Een klein bedrijf met meer dan vierduizend leden aansturen samen met de andere bestuursleden.
Het was een mooie tijd waar de binding met de club nog sterker is geworden dan voorheen. Sinds 1957 kom ik al bij de club die mij veel heeft gegeven. Dit was mijn kans om iets terug te geven. Onbezoldigd. Alleen een kleine telefoonvergoeding is je deel. Je betaalt je eigen seizoenkaart, je eigen biertje, je eigen kosten voor uitwedstrijden, je eigen kosten voor bijeenkomsten elders, je vrije uren die je moet opnemen bij je eigen werkgever en vandaar uit plus minus twintig uur in de week ( 1000 tot 1500 uur per jaar ) er volop tegen aan gaan. Open en vooral eerlijk samenwerken, soms met een dikke huid en met behulp van vele andere mensen in je directe omgeving. Gewoon zoals het hoort.
